Auteur: bizzylizzy

Op de prachtigste nazomer-zaterdag in september die je je maar kunt voorstellen, stond de SLOWTriatlon in Koudum op het programma. Het was altijd al een wens om een triatlon te proberen, maar in wedstrijdverband voelde dat toch als wat te veel druk op de ketel. De SLOWTriatlon bleek een uitkomst. We kozen voor de 1/8 triatlon, ook wel sprint afstand genoemd: 500 meter zwemmen, 20 kilometer fietsen en 5 kilometer lopen.

Je mag zo’n SLOWTriatlon invullen zoals je wilt: meer mensen kozen voor wandelen dan voor hardlopen en ook zag je meer ‘gewone’ tweewielers dan racefietsen. Je kon lekker de tijd nemen om je na het zwemmen en fietsen om te kleden. Bij het passeren van de finish na het laatste onderdeel was een gladiool de beloning.

Het evenement, uitverkocht met meer dan duizend deelnemers, laat zien dat sporten een feestje kan zijn met een sociaal karakter. Dat begon al met de gezellige warming up onder leiding van Olga Commandeur. Er is ruimte voor iedereen, van alle leeftijden, in alle soorten en maten. De gemiddelde leeftijd was trouwens 48,5 jaar.

De dag was een perfecte manier om het gepieker en de onrust over de blessure even te vergeten. Tijdens het lopen stak hij weer de kop op, maar dat mocht letterlijk de pret niet drukken.

Het was zondag vooralsnog de laatste wedstrijdloop voor de marathon in oktober. Vanaf nu loop ik volgens het schema dat speciaal voor mij is opgesteld door Cor, al jarenlang mijn trainer bij av Lionitas.

Deze dag kon ik nog een keer kijken waar ik sta, daarbij voor het eerst afgaand op de Critical Power (CP) die de Stryd berekende. Door de invoer van het parcours en de temperatuur werd de CP aangepast: de maximale inspanning mocht iets minder intensief vanwege de verwachte temperatuur van 24 graden.

Race met twee gezichten

Het bleek uit eindelijk een race met twee gezichten: warm en droog tot de twaalfde kilometer, daarna fikse regen tot de finish. Die nattigheid op het einde was eigenlijk heel verfrissend. Het mooiste stukje van de route was wat mij betreft het gedeelte langs de Zeedijk; wind- en geluidsstil, drukkend warm met hier en daar een schaap met lammetjes. Het lukte mij met maat 38,5 niet om al rennend over de veeroosters te gaan. Wie daar een goede tip voor heeft: ik houd me warm aanbevolen 😉

Voor het eerst eerste

Na de finish stond de inmiddels vaste fan crew op mij te wachten (bedankt!), al juichend en lachend passeerde ik de streep op de weg. Toen ik de uitslagen bekeek, volgde de grootste verrassing: ik was eerste geworden bij de vrouwen 45+. (Ik was de enige deelnemer in deze categorie, maar hé: nummer een is nummer een.)

Kennismaken met Klaas

De Ronde van Stiens stond ook op het loopprogramma van Klaas Boomsma die je misschien kent van de toonaangevende hardloopwebsite ProRun.nl en zijn KBoom-loopgroep. ProRun heeft als uitdaging om in alle provincies wedstrijden te lopen. Voor Klaas aanleiding om deze halve marathon in Friesland te doen.

,,De Ronde van Stiens bracht alles wat ik ervan gehoopt had. Het uitgestrekte Friese landschap en de gemoedelijkheid van een hardloopwedstrijd die van alle opsmuk is ontdaan. Geen gelul, gewoon lopen.”

Klaas Boomsma op ProRun.nl

Lees zijn verslag op: https://www.prorun.nl/borntorun/zo-kom-je-nog-eens-ergens-12-provincies/

Voor de 12 Provincies-uitdaging ga naar: https://www.prorun.nl/de-twaalf-provincies/

Wil je een update krijgen als er een nieuwe post op deze pagina verschijnt? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt een seintje!

Loop Leeuwarden is de grootste loop die ik het dichtst bij huis kan doen. En dus staat hij elk jaar op de kalender. Op Facebook kreeg ik een herinnering: in 2013 liep ik tijdens dit evenement mijn eerste 10 kilometer. Ik had toen niet kunnen vermoeden waar ik ruim 10 jaar later mee bezig ben.

Wat ook deze keer weer goed werkte:
– Leg ’s avonds alle kleding en spullen klaar
– Zorg dat alle apparatuur opgeladen is
– Stel een leuke playlist samen (traditie voor mij tijdens Loop Leeuwarden songfestivalliedjes)
– Rustig aan doen in de laatste dagen voorafgaand aan de loop

Wat ik meeneem uit deze editie:
– Iets meer of wat later ontbijten op de ochtend van de wedstrijd. Een paar witte boterhammen in plaats van beschuitjes met vruchtenhagel. Stop een reep en banaan in de tas voor vooraf mocht je dan nog trek krijgen en voor een laatste bijdrage aan de energievoorraad.
– Waterposten pakken onderweg kan prima, maar het is dan wel aan te raden om van tevoren goed te bekijken waar ze staan. Het scheelt een hoop gesjouw.
– Bedenk iets om toch een beetje opgewarmde spieren te hebben en een geactiveerd hart, ook al is er weinig ruimte en/of tijd.
– Ook als je denkt dat je te weinig hebt getraind of wat te veel rust hebt gehad, kun je een goede race lopen.
– Vergeet je deo niet 😉

Naast de marathon stonden aan het begin van dit jaar nog twee sportieve uitdagingen op de kalender ingetekend: de Fietselfstedentocht op Tweede Pinksterdag en aan het einde van de zomer een triatlon (een recreatieve versie met de korte afstanden). Daarvan kan nu eentje worden afgevinkt, of beter gezegd doorgekruist: de Fietselfstedentocht. Het felbegeerde Elfsteden-kruisje is binnen!

In de aanloop naar deze monstertocht deden we de nodige voorbereidingsritten, met de Elfmerenfietstocht van 150 kilometer als generale repetitie. Op het noodweer onderweg na verliep de ’tocht der tochten’ fantastisch. De combinatie van fietsen en lopen was ook goed te doen, hoewel ik soms een aanpassing moest maken in mijn loopprogramma.

Vanaf nu ligt de focus weer helemaal op het hardlopen met de volgende uitdaging op de kalender: de halve marathon tijdens Loop Leeuwarden op zondag 2 juni.

Na de opstart van het Polar-trainingsprogramma in januari was zaterdag hét moment om de stand van zaken te peilen tijdens de halve marathon van de Bonifatiusloop. De uitkomst was extra spannend, want de weken ervoor had ik een iets minder intensief loopprogramma gevolgd wegens allerhande drukte en een paar grote fietstochten in plaats van lange duurlopen in het weekend.

Om 13.30 uur vertrokken deelnemers aan alle afstanden (5, 10 en halve marathon) vanaf de Bonifatiuskapel over de Dokkumer bolwerken. Daarna volgde een lang eind de stad uit, het Dokkumer Grutdjip volgend via het Jaachpaad en weer mooie rechte stukken terug naar de elfstedenstad via de Wâlddyk. Een heerlijke route om te lopen. Tel daarbij prima weersomstandigheden, een uitgerust begin van de dag en alweer nieuwe schoenen. Het leidde tot een mooie, vlakke race die goed kon volhouden op het gewenste gemiddelde van 6 min/km. Eindresultaat: 2 uur 5 min 58 seconden. Met dank aan de dames die lang voor mij liepen met op hun rug: ‘Lachen is gezond’. En de zegen van Bonifatius.

PS: Lieve lopers, zullen we afspreken dat je de verpakking van je gelletjes bij je houdt en niet in de natuur achterlaat? Als je ze vol kunt meenemen, moet dat leeg vast ook lukken 😉