Categorieën
Training

Ausdauer in Oostenrijk

Een aantal jaar geleden las ik ‘Missie marathon’ van Mariska van Sprundel (aanrader!), ver voor mijn eigen concrete plannen om de epische afstand te lopen. Ze schreef onder meer over de trainingen tijdens haar vakantie. Ik dacht destijds toen ik dat las: dat gaat wel ver als je zelfs tijdens je vakantie doorgaat met trainen. En nu deed ik dat zelf! Tijdens onze zomervakantie in Oostenrijk probeerde ik de belangrijkste onderdelen van het trainingsschema voor de marathon af te werken. De lange duurlopen tikte ik af met een fiks aantal hoogtemeters als bonus. En dan had ik nog gekozen voor een relatief vlakke fietsroute, de R2 Murradweg als parcours.

Het lopen heuvelop is iets wat ik in het vlakke Fryslân totaal niet gewend ben. Met een aquaduct of tunneltje onderweg houdt het wel op. Bij de eerste klimmen voelt het alsof je hart uit je borstkas bonst. Naarmate je ze vaker hebt gedaan, gaat het steeds beter. En je voelt het na afloop echt wel in je bovenbenen, kuiten en kont. Nu hopen op een positief effect van deze trainingen als ik thuis de draad weer oppak.

Behalve een record qua hoogte bereikte en verbrak ik ook mijn lengterecord, respectievelijk 22 en 24 kilometer. Deze week kom ik aan het einde van mijn eerste opbouwblok en zal ik de 30 aantikken. Daarover meer de volgende keer.

Selfie-stop in Stadl aan de rivier de Mur, gelegen aan de R2 Murradweg.
Categorieën
Training

Het kangoeroe-principe

Soms kunnen inzichten zo simpel en duidelijk zijn. Na afloop van de wekelijkse training kwam het lopen in een lage hartslagzone ter sprake. Je doet dit type training om je duurvermogen te verbeteren. Met als doel om zo lang mogelijk niet in verzuring raken. Vanaf dat moment kunnen je spieren namelijk geen brandstof meer leveren. Zo omschrijf ik dit proces maar even simpel, als niet-deskundige. In dit artikel wordt het goed uitlegd. (Alles rondom prestatie en hoe het lichaam energie levert is een complexe wetenschap, zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Duurloop.)

Maar terug naar dat gesprek, Prima, zei de trainer, zo’n loop op lage hartslag, maar het moet wel hardlopen blijven. Met andere woorden: op het moment dat je zo langzaam moet lopen om in die lage zone te blijven dat je gaaat sloffen, dan heeft dat niets meer met de hardloopbeweging te maken.

En nu komt het kangoeroe-principe om de hoek kijken: het buideldier verbruikt minder energie wanneer hij sneller rent. Langzamer hippen, betekent meer energieverbruik. Ga maar na: heel veel langzame stappen waarbij je als het ware aan de grond blijft plakken zijn veel zwaarder dan een snelle, lichte sprongachtige beweging met kort grondcontact. Ook vormt die langzame, sloffende pas een risico op blessures.

Ik heb de laatste jaren veel zone 2-trainingen gedaan in de trainingsprogramma’s die Polar Flow (van de sporthorloges) aanbood. Soms wel meer dan een uur in zone 2. En dat is bijna niet te doen. Ik smokkelde al een beetje door mijn zone 2 wat op te rekken. De laatste tijd bouw ik trainingen om naar zone 3. Ook zie ik dat Polar zelf meer zone 3 aanbiedt. Een van de grote fans van zone 3 is Koen de Jong van Sportrusten.nl. Hij schreef daar dit verhaal over:

,,Door tweemaal per week in Z3 hard te lopen ga je vanzelf harder lopen”, schrijft Koen in dit artikel.

De lange duurlopen doe ik nu met een wat hogere hartslag, zodat mijn loopbeweging goed blijft. Het voelt beter, ziet er beter uit en lijkt ook meer zoden aan de dijk te zetten.

Toen ik zocht op dit onderwerp kwam ik dit artikel tegen: https://www.runnerscafe.nl/ook-jij-kan-sneller-lopen

Categorieën
Training

Heel veel data

Er is ontzettend veel wat je kunt vastleggen tijdens je loop over het lopen en waar je lichaam mee bezig is. Platforms als Strava staan er vol mee. Zelf ben ik vooral een liefhebber van een mooi kaartje na afloop en kijk ik vooral naar de Running Index die Polar voor mij berekent. Dat is een rapportcijfer voor hoeveel je kunt leveren zonder te verzuren.

Alweer een tijd geleden zag ik in een nieuwsbrief van Fysiotherapie Leeuwarden staan dat zij een hardloopanalyse konden uitvoeren. Aangezien ik nog steeds rondloop met een gevoelige rechterkuit leek het me goed om eens inzicht te krijgen in mijn looptechniek. Je kunt van alles bedenken, maar cijfers liegen niet.

De Runeasi-analyse is gebaseerd op een speciale sensor ontwikkeld op de Universiteit van Leuven die real time je gegevens vastlegt terwijl je op een loopband aan het rennen bent. Die gegevens worden vertaald in inzichten waar ook AI aan te pas komt. Uiteindelijk krijg je een score gebaseerd op drie onderdelen: dynamische stabiliteit, symmetrie en impactbelasting.

Een afbeelding van Runeasi met een voorbeeld van een score die uit de analyse voortkomt.

Voor mij leverde het gesprek met een kundige, hardloop-minded fysiotherapeut plus de data uit de analyse waardevolle informatie op waarmee ik concreet aan de slag kan. Met gerichte oefeningen werk ik nu aan het versterken van de spieren, specifiek voor de kuit en in de heupzone. Verder moet ik een lichtere tred proberen te krijgen. De kunst: zo min mogelijk geluid met je stappen maken tijdens het hardlopen. Gelukkig heb ik nog heel wat kilometers voor de boeg de komende tijd om dat te gaan oefenen.