Maand: september 2024

Categorieën
Evenement

Sporten als feestje

Op de prachtigste nazomer-zaterdag in september die je je maar kunt voorstellen, stond de SLOWTriatlon in Koudum op het programma. Het was altijd al een wens om een triatlon te proberen, maar in wedstrijdverband voelde dat toch als wat te veel druk op de ketel. De SLOWTriatlon bleek een uitkomst. We kozen voor de 1/8 triatlon, ook wel sprint afstand genoemd: 500 meter zwemmen, 20 kilometer fietsen en 5 kilometer lopen.

Je mag zo’n SLOWTriatlon invullen zoals je wilt: meer mensen kozen voor wandelen dan voor hardlopen en ook zag je meer ‘gewone’ tweewielers dan racefietsen. Je kon lekker de tijd nemen om je na het zwemmen en fietsen om te kleden. Bij het passeren van de finish na het laatste onderdeel was een gladiool de beloning.

Het evenement, uitverkocht met meer dan duizend deelnemers, laat zien dat sporten een feestje kan zijn met een sociaal karakter. Dat begon al met de gezellige warming up onder leiding van Olga Commandeur. Er is ruimte voor iedereen, van alle leeftijden, in alle soorten en maten. De gemiddelde leeftijd was trouwens 48,5 jaar.

De dag was een perfecte manier om het gepieker en de onrust over de blessure even te vergeten. Tijdens het lopen stak hij weer de kop op, maar dat mocht letterlijk de pret niet drukken.

Het beruchte klimmetje naar Reaklif lag op de fietsroute van de SLOWTriatlon.

Categorieën
Algemeen

Pas op de plaats

Dit is niet de update die ik had willen schrijven. Ik zou zijn begonnen over de prima verlopen 30 kilometer-loop als sluitstuk van het eerste grote opbouwblok in het trainingsschema. Een prachtige dag met een zonnetje en vooral een supermooie route, uitgezet door mijn zwager Josse. Ik ontdekte nieuwe Friese buurtschappen (Hesens en Fûns) en kon het goed volhouden. Na deze loop zou ik fris en fruitig beginnen aan het tweede en laatste blok voor het afbouwen richting de race (’taperen’ wordt dat genoemd).

Maar zo gaat het verhaal niet. Helaas. Na de lange loop op zondag voelde ik me natuurlijk wat stijf, had ik wat spierpijn en een vervelend gevoel in de liesstreek. Dat was er wel vaker, maar zakte ook wel weer weg. Na nog een training op dinsdagavond drong het besef door: dit pijntje deze keer niet uit zichzelf weg. En dus precies dat waar ik zo bang voor was: een blessure.

Gelukkig is de pijn behandelbaar. We halen alles uit de kast: dry needling, tape, een compressiebroekje en oefeningen. Maar het belangrijkste: even rustig aan. En dat was nu juist niet de bedoeling. Nog meer dan het fysieke ongemak is het vooral mentaal een tegenvaller. Hopelijk lukt om met korte afstanden en minder trainingen toch nog lopend toe te werken naar de Grote Dag. Die gaat er komen, hoe dan ook.