Daar sta je dan, in je startvak op de baan van het Olympisch Stadion. Wat begon als idee (‘in het jaar dat ik vijftig ben een marathon lopen’) werd een serieus plan. En dat plan kwam tot uitvoering. Op zondag 20 oktober moest alles bij elkaar komen. En dat gebeurde ook.
,,Genieten”, hadden veel mensen me op het hard gedrukt en dat lukte. Vooral door al die aanmoedigingen van wildvreemden in meerdere talen die je naam op het startnummer zagen staan. ,,Lekker, Linda!”, was de aansporing die ik het vaakst hoorde. Elke aanmoediging toverde een lach op mijn gezicht. Dan opeens hoor je in Ouderkerk aan de Amstel ,,Hé, Linda!”. Dan blijken daar Jan en Alie uit Barneveld te staan. Tijdens het lopen was het heel fijn om toe te leven naar de kilometerpunten waar de familie zich had verzameld. Op de finish kwam de hele supportersgroep bijeen en mocht ik het stralende middelpunt zijn. Een moment en een dag om nooit te vergeten! De epische spierpijn in de bovenbenen zijn de komende dagen een herinnering die ik zonder te klagen mee zal dragen.
De aftiteling
Deze fantastische ervaring was niet mogelijk geweest zonder de steun van vrienden en familie en bovenal mijn allerliefste. Ook niet zonder trainer Cor, loopmaatjes en wegwedstrijdcommissie-collega’s van AV Lionitas, yoga bij De Studio en Fysiotherapie Leeuwarden. Ik maakte gebruik van de sportvoeding van Etixx en sokken van Mico. Ik droeg een Polar-sporthorloge (Vantage V2) en een Stryd-vermogensmeter.
