Dit is niet de update die ik had willen schrijven. Ik zou zijn begonnen over de prima verlopen 30 kilometer-loop als sluitstuk van het eerste grote opbouwblok in het trainingsschema. Een prachtige dag met een zonnetje en vooral een supermooie route, uitgezet door mijn zwager Josse. Ik ontdekte nieuwe Friese buurtschappen (Hesens en Fûns) en kon het goed volhouden. Na deze loop zou ik fris en fruitig beginnen aan het tweede en laatste blok voor het afbouwen richting de race (’taperen’ wordt dat genoemd).
Maar zo gaat het verhaal niet. Helaas. Na de lange loop op zondag voelde ik me natuurlijk wat stijf, had ik wat spierpijn en een vervelend gevoel in de liesstreek. Dat was er wel vaker, maar zakte ook wel weer weg. Na nog een training op dinsdagavond drong het besef door: dit pijntje deze keer niet uit zichzelf weg. En dus precies dat waar ik zo bang voor was: een blessure.
Gelukkig is de pijn behandelbaar. We halen alles uit de kast: dry needling, tape, een compressiebroekje en oefeningen. Maar het belangrijkste: even rustig aan. En dat was nu juist niet de bedoeling. Nog meer dan het fysieke ongemak is het vooral mentaal een tegenvaller. Hopelijk lukt om met korte afstanden en minder trainingen toch nog lopend toe te werken naar de Grote Dag. Die gaat er komen, hoe dan ook.